เรื่องเล่าจากเพชรบูรณ์

วันที่ 27/10/2010

เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาฉันมีโอกาสกลับไปเพชรบูรณ์ บ้านเกิดเมืองนอน เพื่อร่วมพิธีแต่งงานของลูกสาวคุณลุง ญาติฝ่ายแม่ ลูกสาวคุณลุงชื่อว่าทับทิม เป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุขประจำอำเภอซึ่งพบรักกับบุรุษพยาบาล

เนื่องจากคุณแม่ของทับทิมเสียชีวิตตั้งแต่ทับทิมยังเด็ก ทับทิมจึงอาศัยอยู่กับคุณพ่อและพี่ชายอีก 4 คน ด้วยความที่บ้านนั้นมีแต่ผู้ชาย ทับทิมจึงชอบอยู่กับพี่ผู้หญิงมากกว่า ทำให้เราพี่น้องสนิทกันมาก จนเมื่อฉันย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ จึงได้ห่างเหินกันไป แต่ฉันยังรัก ระลึกถึง และอธิษฐานเผื่อความรอดของทับทิมเสมอ โดยที่ไม่มีโอกาสประกาศเรื่องราวของพระเจ้ากับเธอเลย เธอรู้เพียงว่าฉันเป็นคริสเตียน ผ่านคำบอกเล่าของคุณแม่ของฉัน

ฉันตื่นเต้นมาก เมื่อไปถึงบริเวณงานแต่งและได้ยินญาติพี่น้องคุยกันว่างานแต่งนี้จะไม่มีพิธีสงฆ์ เพราะเจ้าบ่าวเป็น คริสเตียน ฉันขอบคุณพระเจ้า เพราะอย่างน้อยน้องสาวที่รักก็เข้าใกล้พระเจ้าเต็มทีแล้ว ฉันหารู้ไม่ว่าความชื่นชมยินดียิ่งกว่านั้นรออยู่ ตกกลางคืนได้ใช้เวลากับน้องสาว และน้องก็บอกด้วยความยินดีว่า เป็นคริสเตียนมา 3 ปีแล้ว ตั้งแต่เริ่มคบกับว่าที่เจ้าบ่าวใหม่ๆ แต่ยังไม่กล้าบอกคุณพ่อเรื่องนี้ เกรงว่าคุณพ่อจะรับไม่ได้ เพราะลำพังแค่ไม่มีพิธีสงฆ์ในงานแต่งก็ขัดใจคุณพ่ออย่างมากแล้ว แต่ที่ต้องยอมนั้นก็เพราะความรักที่มีต่อลูกสาว

ฉันหวังใจเป็นการส่วนตัวว่าคนในครอบครัวจะได้รับความรอด เป็นความชื่นชมยินดีที่ได้มองเห็นหลายคนมาโบสถ์พร้อมกันทั้งครอบครัว หรืออย่างน้อยก็มีญาติพี่น้องใกล้ชิดมาด้วย แต่ในหมู่ญาติพี่น้องของฉันทั้งสายพ่อสายแม่ ไม่มีใครเป็นคริสเตียนเลย (เท่าที่รู้) ทับทิมจึงเป็นญาติคนแรกที่เชื่อในพระเยซู สิ่งนี้จึงหนุนใจฉันมาก ทำให้หวังใจยิ่งขึ้นว่าพี่น้องเพื่อนฝูง และอีกหลายๆ คนที่ฉันได้อธิษฐานเผื่อนั้น จะรับพระเยซูเข้ามาในชีวิตด้วยเช่นกัน

ระยะทาง กาลเวลา วิธีการ หรืออะไรก็ตาม ไม่อาจปิดกั้นข่าวประเสริฐของพระคริสต์ได้ ข่าวประเสริฐของพระองค์ถูกประกาศไปทุกแห่งหน …เมื่อผู้เชื่อสัตย์ซื่อในการหว่าน ผู้เชื่อก็จะได้เก็บเกี่ยวในเวลาอันสมควร การหว่านนั้นหาได้จำกัดเพียงการลงมือปฏิบัติไม่ หากว่าการหว่านเมล็ดพืชแห่งการอธิษฐาน ก็เกิดผลยิ่งใหญ่ไม่แพ้กัน ฉันรู้สึกสุขใจที่เป็นส่วนหนึ่งในการหว่านคำอธิษฐานร่วมกับพี่น้องอีกจำนวนมากเพื่อความรอดของน้องสาว ฉันหว่านไปโดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าเมล็ดพืชนั้นงอกงามได้อย่างไร ฉันรู้เพียงว่าเป็นพระหัตถกิจของพระเจ้า แผ่นดินของพระเจ้าถูกขยายออกไปโดยพระองค์ และเพื่อพระองค์ พระองค์ทรงยิ่งใหญ่จริงๆ…ฮาเลลูยา! ขอบพระคุณพระเจ้า! สรรเสริญพระองค์!!! [มก.4:27-28 แล้วกลางคืนก็นอนหลับ และกลางวันก็ตื่นขึ้น ฝ่ายพืชนั้นจะงอกจำเริญขึ้นอย่างไรเขาก็ไม่รู้ เพราะแผ่นดินเองทำให้พืชงอกจำเริญขึ้นเป็นลำต้นก่อน ภายหลังก็ออกรวง แล้วก็มีเมล็ดข้าวเต็มรวง]

บางคราพระเจ้าก็ประทานโอกาสให้เราเป็นผู้หว่าน บางคราก็ทรงให้เก็บเกี่ยว บางคราก็ทรงให้เป็นทั้งผู้หว่านและผู้เก็บเกี่ยว ทว่า ผู้ที่ทำให้เติบโตและเกิดผลคือพระองค์ พระเจ้าเดียวของเรา [1คร.3:7 เพราะฉะนั้นคนที่ปลูกและคนที่รดน้ำไม่สำคัญอะไร แต่พระเจ้าผู้ทรงโปรดให้เติบโตนั้นต่างหากที่สำคัญ]