เป็นดุจตัวหนอน

เป็นดุจตัวหนอน
วันที่ 04/09/2009

ตัวอ่อนของแมลงนั้นมีการเปลี่ยนแปลงรูปร่างและการเจริญเติบโต 4 ระยะด้วยกัน คือ ไข่ หนอน ดักแด้ และ ตัวเต็มวัย ตามลำดับ ลักษณะของตัวหนอนระยะแรกจะไม่มีตา แต่มีปีกที่เจริญอยู่ภายใน การเติบโตในแต่ละระยะก็มีความซับซ้อน โดยการลอกคราบ จนกระทั่งระยะสุดท้าย ก็ลอกคราบกลายเป็นดักแด้ และกลายเป็นแมลง เป็นผีเสื้อ ในที่สุด
เป็นหนอนเนี่ยนะ! ตัวเล็กน้อยด้อยค่าเสียจริงเลย กว่าจะเติบโตเป็นตัวเต็มวัยก็ต้องใช้ระยะเวลานานหลายขั้นตอน ใครๆ ก็กลัวหนอน หรือบางคนไม่กลัวก็ขยะแขยง เจ้าหนอนต้องไต่หนืบๆ คืบคลานไปอย่างน่าสังเวช ซึ่งหากจะเปรียบเทียบกับคนเราแล้วก็พบว่าเรานั้นเล็กน้อยเช่นนั้นแหละ เป็นดุจตัวหนอนน่าเกลียด แม้แต่กษัตริย์ดาวิดผู้ยิ่งใหญ่ก็ออกตัวว่า ตนเองนั้นเป็นดุจตัวหนอน [สดด.22:6 ข้าพระองค์เป็นดุจตัวหนอนมิใช่คน คนก็ด่า ประชาก็ดูหมิ่น] หรือแม้แต่โยบเองก็ยังพรรณนาว่ามนุษย์นั้นเป็นเพียงตัวหนอน [โยบ.25:6 มนุษย์จะยิ่งสะอาดน้อยกว่านั้นเท่าใด ผู้เป็นเพียงตัวดักแด้ และบุตรของมนุษย์เล่า ผู้เป็นเพียงตัวหนอน"]
ค่ำคืนหนึ่ง ในห้องเรียนวิชาอิสยาห์ ของโรงเรียนพระคริสต์ธรรมเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในซอยสวนพลู อาจารย์มาร์ค ผู้สอน ได้นำเราดิ่งลึกไปถึงพระทัยอันล้ำเลิศขององค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล และแล้วเมื่อมาถึง อสย.41:14 ก็ได้รู้ว่าเจ้าหนอนน้อยซึ่งไร้ค่าเสียจริงนั้น เป็นถึง “เจ้าหนอนยาโคบ” เชียวนะ [อสย.41:14 พระเจ้าตรัสว่า "อย่ากลัวเลย เจ้าหนอนยาโคบ เจ้าคนอิสราเอล เราจะช่วยเจ้า ผู้ไถ่ของเจ้าคือองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล] ขอบพระคุณพระเจ้า!
พี่น้องคะ แม้ว่าเราจะเป็นคนเล็กน้อยยิ่งกว่าธรรมิกชนผู้เล็กน้อย แม้ว่าเราจะต้องประสบกับความทุกข์ยาก ทั้งทางกายและทางจิตใจหลายร้อยพันครั้ง ขอจงรู้ไว้เถิดว่า เราไม่ใช่หนอนธรรมดา แต่เป็น “หนอนยาโคบ” ดังนั้น หากเราเป็นหนอนที่มีความอดทน ดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ในทางของพระเจ้า เราก็จะมีชีวิตใหม่ เป็นผีเสื้อสวยงามหลากสี สามารถโบยบินจากดอกไม้ดอกหนึ่งไปยังอีกดอกหนึ่ง เฉกเช่นเดียวกับชีวิตการรับใช้ เมื่อเรามีความอดทน เราก็สามารถทำให้คนเป็นอันมากได้รับพระพรในทุกที่ทุกแห่งซึ่งเรารับใช้หรืออาศัยอยู่ ได้เปรมปรีดิ์ในพระเจ้า องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
กลอน “เจ้าหนอนน้อย”
เจ้าหนอนน้อย ค่อยค่อยคืบ ค่อยค่อยคลาน อีกไม่นานก็จักกลายเป็นผีเสื้อ
เจ้าหนอนจึงมีแรงใจอันเหลือเฟือ ไม่รู้เบื่อ แม้ลอกคราบปลาบแปลบกาย
จนวันหนึ่ง คลาบไคล ลอกออกหมด งามหมดจด หลากสีสัน สุดบรรยาย
บรรลุแล้ว ดั่งตั้งหวัง สมเป้าหมาย หนอนกลับกลาย เป็นผีเสื้อ สวยเหลือเกิน
ผีเสื้อดม ดอมไม้ดอก ไม้ประดับ งามระยับแต่งแต้มสีให้โลกสวย
หากมิอดทนไว้คงมอดม้วย เป็นหนอนย้วย ย่อยยับ ดับชีวิน
ต่อนี้ไปจึงเป็นพรให้แก่โลก คอยบินโบกดื่มน้ำหวานเป็นอาจิณ
เป็นการสืบ พงษ์พืช พรรณทั้งสิ้น โผผกผิน บินสู่ฟ้า สง่างาม

“ดีแล้วที่ข้าพระองค์ทุกข์ยาก เพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้ถึงกฎเกณฑ์ของพระองค์” (สดด.119:71)