เราจึงรักกันและกัน

เราจึงรักกันและกัน
วันที่ 21/1/2009
[ยน.13:34-35]
เราให้บัญญัติใหม่ไว้แก่เจ้าทั้งหลาย คือให้เจ้ารักซึ่งกันและกัน เรารักเจ้าทั้งหลายมาแล้วอย่างไร เจ้าจงรักกันและกันด้วยอย่างนั้น ถ้าเจ้าทั้งหลายรักกันและกัน ดังนี้แหละคนทั้งปวงก็จะรู้ได้ว่าเจ้าทั้งหลายเป็นสาวกของเรา
ช่างสุขใจเสียนี่กระไรที่ชีวิตของเรานั้นถูกโอบล้อมไว้ในอ้อมรักของพระเจ้า อ้อมรักใดๆ คงไม่แม้นเหมือนอ้อมรักจากพระองค์ พระองค์ทรงโอบกอดเราไว้ด้วยธรรมชาติอันงดงาม ยามรุ่งอรุณเราแลเห็นพระสิริของพระองค์ ดวงอาทิตย์แห่งความชอบธรรมของพระองค์ฉายแสงเจิดจ้าส่องลึกเข้ามาถึงอณูใจของเรา เราได้เห็นความงดงามนานาประการที่พระองค์ทรงสร้าง มนุษย์เป็นผู้ใดเล่า เล็กน้อยเหลือเกิน เล็กน้อยกว่าเศษเสี้ยวของสิ่งเล็กน้อย แต่พระองค์ก็มิทรงเพิกเฉย หากทรงห่วงใยและใส่ใจในทุกเสี้ยววินาทีชีวิตของเราแต่ละคน ทรงเทความรักลงมาสู่เราอย่างมิรู้จบ ทรงสร้างเรามาด้วยรัก ให้เติบโตด้วยความรัก และให้พำนักอยู่ในความรักร่ำไป และจะตลอดนิรันดร์กาลจนถึงนิรันดร์กาลเลยทีเดียว
ความรักซึ่งพระองค์มอบให้ผ่านทางสายสัมพันธ์แห่งพี่น้องในพระคริสต์ เป็นอีกหนึ่งพระพรจากพระพรนานาประการอันทรงพลังล้ำเลิศในชีวิตของเรา พระองค์ทรงอานุภาพ มิทรงจำกัดพระองค์ ความรักของพระองค์ก็มิจำกัด ทรงห่วงใยปกป้องเราประดุจดังว่าเรานั้นเป็นลูกเพียงคนเดียวของพระองค์
ฉันอยู่กับแม่เพียงลำพัง 2 คน มาตั้งแต่เด็ก ฉันไม่มีพี่น้องที่จะพูดคุยหรือเล่นด้วย แต่เดี๋ยวนี้ฉันมีพี่น้องมากมายอยู่รายล้อม ซึ่งพร้อมเสมอที่จะแบ่งปันความรักซึ่งกันและกัน และฉันเชื่อว่าสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นในชีวิตของผู้เชื่อทุกคนเช่นเดียวกัน… ฉันได้เห็นและสัมผัสความรักของพ่อผ่านทางพี่น้องเหล่านั้นเสมอมา ยามเจ็บป่วยก็ช่วยกันดูแล ยามท้อแท้ก็ช่วยกันหนุนใจ ยามห่างไกลก็อธิษฐานถึงกัน ยามสุขสันต์ก็ขอบคุณพระเจ้า ยามได้อยู่ร่วมกันก็พร้อมใจกันสรรเสริญพระเจ้า และอีกสารพัดพระพรที่เราทำเพื่อกันและกัน นับไม่หวาดไม่ไหวเลยคะท่าน
อีกหนึ่งความสุขใจในช่วงเวลานี้ คือการที่ได้พบพี่น้องซึ่งอยู่ห่างไกล พี่น้องที่เราเฝ้าอธิษฐานเผื่อกันและกันมาได้ระยะหนึ่ง…พี่อ๋อยเป็นเพื่อนรักของพี่อิ๋วซึ่งเรียนที่โรงเรียนพระคริสตธรรมด้วยกัน ปัจจุบันพี่อ๋อยรับตำแหน่งศิษยาภิบาลอยู่ที่คริสตจักรแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย พี่อ๋อยสบโอกาสมาเยี่ยมพวกเราเป็นครั้งแรกในรอบปีนี้ โดยเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา พวกเราได้ใช้เวลาร่วมกันที่บ้านของฉัน คอนโดหลังเล็กใจกลางประดิพัทธ์
สายใยแห่งความรักของพวกเราถูกถักทอแน่นแฟ้นมากยิ่งขึ้นทุกวัน ฉันได้พบพี่อ๋อยตัวจริงเสียงจริงเป็นครั้งแรกก็คราวนี้เอง แต่ก่อนหน้านี้เคยได้ยินเรื่องราวที่งดงามในฐานะทาสีผู้เต็มไปด้วยสง่าราศีขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราเคยพูดคุยทักทายกันทางโทรศัพท์ และเมื่อเร็วๆ นี้ พี่อ๋อยก็ได้ดูแลพี่อิ๋วและน้องต้าอย่างดีตลอดการเดินทางเยี่ยมเยียนพี่น้องที่จังหวัดเชียงราย
พวกเรา 5 ชีวิต ก็มารวมตัวกัน มีพี่ใหญ่ คือ พี่ไก่-กรองใจ พี่อ๋อย พี่อิ๋ว น้องต้า และฉัน เราคุยกันตลอดจนต่างคนต่างหลับ น้องต้านั้นหลับตาลงก่อนเป็นคนแรก แต่หัวใจก็ยังคงเต้นโลดร่วมกับเรา เรานมัสการพระเจ้าร่วมกัน อธิษฐานอวยพรกันและกัน ก่อนแยกย้ายกันเข้านอนอย่างอบอุ่นสันติในพระทรวงของพระบิดา
ฉันสุขใจเป็นที่สุดที่ได้ต้อนรับผู้รับใช้พระเจ้า ซึ่งที่จริงแล้ว ทุกคนนั้นล้วนเป็นผู้รับใช้พระเจ้าด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่ว่าต่างสถานที่ และต่างภารกิจเท่านั้น แต่ ณ ที่นี้ ฉันจะกล่าวถึงเป็นพิเศษสำหรับผู้รับใช้เต็มเวลาของพระเจ้า ฉันได้อธิษฐานกับพระเจ้าเสมอมาว่า ขอให้ฉันได้มีโอกาสสนับสนุนผู้รับใช้ของพระองค์ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ซึ่งแนวคิดนี้ฉันได้รับมาเต็มๆ จากการเรียนพระคัมภีร์กับพี่น้อย-ชนัดดา ที่เฝ้าเพียรสั่งสอนให้ฉันเดินในทางของพระเจ้า และประพฤติตามเยี่ยงอย่างของคนในพระคัมภีร์ ซึ่งสิ่งหนึ่งที่พึงกระทำและติดตรึงใจของฉันมาตลอดคือ การดูแลผู้รับใช้พระเจ้าเท่าที่เรามีโอกาส เช่นเดียวกับที่หญิงชูเนมดูแลเอลีชา ซึ่งพระคัมภีร์เรื่องนี้ทำให้ฉันปรารถนาที่จะถวายบ้านของฉันให้กับพระเจ้า เพื่อเป็นที่พำนักอันสันติแด่ผู้รับใช้ของพระองค์ ฉันยินดีเสมอที่มีพี่น้องมากมายมาเยี่ยมเยียน และอยู่อย่างปลอดภัยภายใต้พระหัตถ์พระเจ้าร่วมกัน
[2พกษ.4:8-10]
วันหนึ่งเอลีชาเดินต่อไปถึงเมืองชูเนม เป็นที่ที่หญิงมั่งมีคนหนึ่งอาศัยอยู่ และนางได้ชวนท่านให้รับประทานอาหาร ฉะนั้นเมื่อท่านผ่านทางนั้นไปเมื่อไร ท่านก็แวะเข้าไปรับประทานอาหาร และนางได้บอกสามีของนางว่า "ดูเถิด ดิฉันเห็นว่าชายคนนี้เป็นคนบริสุทธิ์ของพระเจ้า เดินผ่านบ้านเราอยู่เนืองๆ ขอให้เราทำห้องเล็กไว้บนหลังคาสำหรับท่าน วางเตียง โต๊ะ เก้าอี้ และตะเกียงไว้ให้ท่าน เพื่อว่าเมื่อท่านมาหาเรา ท่านจะได้เข้าไปพักในห้องนั้น"
ณ เวลานี้ ฉันคงไม่สามารถรับใช้พระเจ้าอย่างที่พี่น้องหลายคนได้กระทำ แต่ฉันขอที่จะรับใช้ในส่วนของฉันให้ดีที่สุด ทั้งสิ้นที่มีอยู่ภายในฉันนั้น ขอถวายเกียรติแด่พระองค์
พี่ป๊อบก็เป็นอีกผู้หนึ่งที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนฉันเสมอ ฉันขอบคุณพระเจ้าสำหรับชีวิตของพี่ป๊อบที่อุทิศเพื่อพระคริสต์อย่างไม่ย่อท้อ ฉันเป็นเด็กกว่า ช่วยอะไรพี่สาวได้ไม่มาก ให้ได้เพียงที่พักอาศัย คำอธิษฐาน และการหนุนใจด้วยความรัก
เมื่อเช้านี้ฉันอ่านหนังสือเรื่อง ความรักยิ่งใหญ่ที่สุด (Reduce Me to Love) โดย Joyce Meyer มาถึงบทที่ 12 ในหัวข้อเรื่อง “การรับใช้พระเจ้าก็คือการรับใช้ซึ่งกันและกัน” แน่ทีเดียวที่เป็นเช่นนี้ และฉันชอบพระคัมภีร์ข้อนี้มากเลย
[คส.3:23]
ไม่ว่าท่านจะทำสิ่งใด ก็จงทำด้วยความเต็มใจเหมือนกระทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่เหมือนกระทำแก่มนุษย์
พี่น้องที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียนล้วนเป็นพระพรในชีวิตของฉัน ต่างก็จะนำความรัก ความรู้ และการหนุนใจมาด้วยเสมอ ฉันขอบพระคุณพระเจ้าเป็นที่สุด พวกเราทุกคนมีเสรีภาพในการที่จะรัก และเราไม่เคยเก็บกกความรักไว้แต่เพียงผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว
กท. 5:13-14
ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย ที่ทรงเรียกท่านก็เพื่อให้มีเสรีภาพ อย่าเอาเสรีภาพของท่านเป็นช่องทางที่จะปล่อยตัวไปตามเนื้อหนัง แต่จงรับใช้กันและกันด้วยความรักเถิด เพราะว่าธรรมบัญญัติทั้งสิ้นนั้นสรุปได้เป็นคำเดียว คือว่า จงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง

ฉันยังคงต้องเรียนรู้ถึงเรื่องราวของความรักอีกมาก อย่างไรก็ตาม ฉันขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์ทรงสำแดงความรักต่อฉันทุกเมื่อเชื่อวัน มีโอกาสฟังเรื่องราวความรักในแง่มุมต่างๆ เช่น การดูแลกลุ่มอนุชนด้วยความรักและอดทนของพี่ไก่ การฝังตัวฝังใจไว้กับชาวบ้านของพี่อ๋อย การตั้งตารอคอยและค้นพบความรักที่สดใหม่อย่างไม่หยุดหย่อน ทว่าถ่อมใจของพี่อิ๋ว การไม่ย่อท้อ หากว่าอดทนต่อทุกอย่างด้วยความรักและสันติภาพของน้องต้า การยอมสละแล้วซึ่งความคิดของตน กำลังของตน และวิญญาณจิตของตน และน้อมยอมใจต่อพระเจ้าเพียงองค์เดียวของพี่ป๊อบ การละทิ้งการงานและความก้าวหน้าทางโลกเพื่อมารับใช้พระเจ้าเต็มเวลาของพี่จอย การอุทิศตนในฐานะหนึ่งในแม่ทัพอธิษฐาน ในฐานะภรรยาผู้ดีเลิศ ในฐานะมารดาผู้ประเสริฐ ในฐานะคุณครูผู้เมตตา และในฐานะผู้รับใช้ที่ยอดเยี่ยมของครูแมม และอีกหลายๆ ความรักที่อยู่รายล้อมเรา
ฉันมิได้ปรารถนาที่จะเยินยอผู้ใดเพื่อเห็นแก่หน้าของใคร หากฉันยกตัวอย่างของพี่น้องเหล่านึ้ขึ้นมาเพื่อให้เห็นถึงพระคุณความรักขององค์พระเจ้าในชีวิตของเราแต่ละคน เพื่อที่เราจะรักกันและกันมากขึ้น และเรารู้ว่าเรานั้นจะเล็กน้อยลง เพื่อองค์พระเจ้าจะยิ่งใหญ่มากขึ้น เราถวายพระเกียรติทั้งสิ้นแด่พระองค์